Wednesday, March 28, 2012


برای ندید بدیدی مانند ما که ده سالی است آسمان آبی را گم کرده ایم، آسمان آبی بارسلونا و این مجسمه - معماری غریب گائودی چیزی نیست که بتوان آسانش گذاشت و گذشت. سه روز پی در پی رفتیم و برگشتیم به دیدارش. به خصوص وقتی سرگذشت این بنا را بدانی و بدانی که کسی به بزرگی گائودی همه عمر را صرف این کرد و صد سی سالی از بنای اولیه اش می گذرد و این که در دوران جنگ داخلی اسپانیا چه صدمه ها دید و حالا راهنما می گوید که ساگارادا فامیلیا نماد آزادی و هم نماد رونق و رفاه بارسلون است.

دیگرانی را که مانده بودند معطل نمی دانم اما از چندتائی خبر دارم که با دانستن داستان این بنا، آرزوی مانند آن را در شهر خود داشتند. خودم شنیدم، به گوش خود...

<$I18NNumdeklab$>:

At March 29, 2012 at 6:35 AM , Anonymous Anonymous said...

درود

 
At March 30, 2012 at 3:53 AM , Anonymous jalal said...

سلام میخواستم بدونم میتونید در مورد احمد کسروی و علی دشتی برنامه ای تهیه کنید و از بی بی سی پخش کنید ممنون...

 
At April 2, 2012 at 12:41 PM , Blogger cheguri said...

شما آدم قصّه و خاطره یین...
مریم عرفان
:)

 
At April 8, 2012 at 5:37 PM , Anonymous Anonymous said...

سلام استاد
شاید خیلی مسخره به نظر برسه ولی میخوام حقیقت هولوکاست رو فقط از زبان شما بشنوم...آیا امکانش هست...مقاله ای در این مورد بنویسید...مممنونم

 
At June 23, 2012 at 8:17 AM , Blogger آمیز نقی خان said...

هیچ دقت کرده اید که شاخه های درخت پس زمینه ی این عکس چقدر شبیه نیمه ی بالایی نقشه ایران است؟
تصادف اتفاقی جالب و عجیبی است.

 

Post a Comment

Subscribe to Post Comments [Atom]

<< Home