برای ندید بدیدی مانند ما که ده سالی است آسمان آبی را گم کرده ایم، آسمان آبی بارسلونا و این مجسمه - معماری غریب گائودی چیزی نیست که بتوان آسانش گذاشت و گذشت. سه روز پی در پی رفتیم و برگشتیم به دیدارش. به خصوص وقتی سرگذشت این بنا را بدانی و بدانی که کسی به بزرگی گائودی همه عمر را صرف این کرد و صد سی سالی از بنای اولیه اش می گذرد و این که در دوران جنگ داخلی اسپانیا چه صدمه ها دید و حالا راهنما می گوید که ساگارادا فامیلیا نماد آزادی و هم نماد رونق و رفاه بارسلون است.

دیگرانی را که مانده بودند معطل نمی دانم اما از چندتائی خبر دارم که با دانستن داستان این بنا، آرزوی مانند آن را در شهر خود داشتند. خودم شنیدم، به گوش خود...

این سوغات بارسلون است. روز دوم عید صبح زود آتی و من دنبال یک قهوه خانه می گشتیم که صبحانه اساسی بخوریم و بعد در هیات توریست در آئیم که ناگهان چشمم به این ساختمان افتاد. توضیح این که ساختمان ساده است اما روبرویش یک برج شیشه ای بی مزه ساخته اند. برجی که با همه بی مزگی، آقتاب را برگردانده را روی ساختمان قدیمی روبرویش، آینه شده برای آفتاب، و ...